Triade gestalt 

Gestalttherapie

wat is gestaltTherapie?

Gestalttherapie heeft een existentiële, fenomenologische aanpak en is als zodanig ervaringsgericht en experimenteel.
‘Gestalt’ is een holistisch begrip. Het is een geheel met een steeds wisselende beweging tussen voorgrond en achtergrond. Grondleggers van de gestalttherapie zijn Fritz en Laura Perls en Goodman en Hefferline.

Wat leer je?

In gestalttherapie leer je je bewustzijn te ontwikkelen en jezelf zodanig te ondersteunen, dat storingen van buiten af, of blokkeringen/belemmeringen van binnenuit, niet langer je leven bepalen. Doel is dat er meer innerlijke vrijheid en energie ontstaat voor hoe je met jezelf en je omgeving om wilt gaan. Met andere woorden dat het contact en de wisselwerking tussen jou en de ander geoptimaliseerd wordt. In gestalttherapie wordt er vanuit gegaan dat juist in die wisselwerking je groei ligt.

Wat gaan we doen?

In het therapeutisch werk wordt begonnen met wat er op dit moment de aandacht vraagt, met andere woorden; wat er op de voorgrond komt in het bewustzijn van jou en de therapeut. Gewoonlijk dient zich dat vanzelf aan en is dat wat het meest belangrijk is. Voor de therapeut kan dat zijn wat het meest opvalt, het meest raakt, wat mist of wat in het achterhoofd blijft hangen. Voor de cliënt kan het een probleem of klacht zijn, een behoefte of verlangen, een herinnering, een moeilijke situatie of een droom.

wanneer gestalttherapie?

Als je te vol zit met een onverwerkt verleden, is er geen ruimte voor je bestaan in het hier en nu. Problemen die niet bevredigend onder de loep zijn genomen blijven energie en aandacht vragen in de vorm van o.a. onvrede, onrust, lichamelijke klachten, angsten, overmatige irritatie, onverschilligheid of zelfdestructie. 

Steeds gaat het erom dat je vast blijft zitten, opgesloten zit in een manier van handelen, voelen, willen, denken en gedragen, die je ontwikkeld hebt om in moeilijke situaties te overleven, of gewoonweg overgenomen hebt van je ouders.

Het zijn gewoonten, dwangmatigheden, negatieve zelfbeelden, die je in wisselwerking met je omgeving geleerd hebt en die je nu belemmeren in een open contact. In de gestalttherapie noemen we dat gefixeerde gestalten. Lichamelijk zijn deze waar te nemen als strakheid, stijfheid, gespannenheid, benauwdheid, pijn of doodsheid, verdoofdheid en gevoelloosheid.

In de therapie wordt dan ook niet alleen mentaal-psychisch bewustzijn ontwikkeld, maar ook lichaamsbewustzijn. Het gaat erom zicht te krijgen en te voelen hoe je het contact tussen jezelf en de ander onderbreekt, verbaal en non-verbaal. En te leren hoe je dat contact kunt bevorderen. Belangrijk daarbij is dat je ook gebruik leert maken van de positieve bronnen, die je in jezelf en je omgeving beschikbaar hebt.

Wat goed is om te weten 

  • Er wordt van je verwacht dat je een zekere bereidheid hebt tot experimenteren en dat je samen met de therapeut op onderzoek uitgaat. De uitkomst is niet te voorspellen.
  • Er is altijd een deel in je wat wel anders wil, ook wel op avontuur wil en een deel wat het liever zo houdt als het is. Dat laatste deel laat zich horen in zinnetjes als: ‘heb ik wel therapie nodig, er zijn mensen die er veel erger aan toe zijn’, ‘het gaat zo ook wel over’, ‘je moet niet zo moeilijk doen’. Deze ambivalentie speelt niet alleen aan het begin van de therapie, maar ook tijdens het therapie-proces, vaak als je op de drempel van iets nieuws staat en als je met je ene been in het nieuwe staat en met je andere been nog in het oude. Naast een wens naar meer bewustzijn is er ook een ervan-weg-willen, met name van de verwarring, onzekerheid, pijn, die het loslaten van het oude met zich meebrengt.
  • Een hele kunst is het te gaan vertrouwen op wat zich van binnenuit voltrekt, buiten het sturen met je hoofd, en dat te volgen in plaats van het in handen te willen hebben. We hebben afgeleerd onze eerste impulsen serieus te nemen en zijn gaan luisteren naar alle commentaar die ons brein geeft op spontaan, origineel gedrag.
  • Regelmatig komt ook een zelfde conflict, vaak een levensthema, weer opduiken in je proces, maar dan op een diepere laag. Je hebt het nooit helemaal gehad. Dit betekent niet dat je je hele leven in therapie moet blijven, wel dat je leert steeds maar weer bereid te zijn je te laten raken en je te openen voor wat er komt, zonder te verdrinken in angst en weerstand en je op te sluiten in oude vormen. Je gaat van vorm naar vorm; er blijft werk aan de winkel.
  • Als je een relatie hebt, moet je je realiseren dat jouw bewustzijnsgroei invloed heeft op je manier van omgaan met je partner, je gezinsleden en dat dit soms kan betekenen dat je partner bij de therapie betrokken wordt of zelf behoefte gaat voelen aan therapie. Als je bijvoordbeeld onafhankelijker wordt, steviger op eigen benen staat, heb je je partner minder nodig en is er een gevoel van verlies. Je partner kan dat in eerste instantie interpreteren als dat je minder van hem/haar houdt, niet beseffend dat dit je relatie nieuwe mogelijkheden biedt.
  • Gestalttherapie is een tijdsintensief proces, afhankelijk van de ontwikkeling van cliënt en therapeut.